Home - Mahidol Pharmacy Foundation


เมื่อวันที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๑๑ ได้มีพระราชกฤษฎีกาจัดตั้ง“คณะเภสัชศาสตร์ พญาไท มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์” ขึ้นตามนโยบายและโครงการของรัฐบาลในแผนพัฒนาการศึกษามหาวิทยาลัย พ.ศ. 2510-2514 ซึ่งต้องการเพิ่มการผลิตเภสัชกร นับเป็นคณะเภสัชศาสตร์คณะที่สองของมหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์ โดยมีศาสตราจารย์นายแพทย์ ชัชวาล โอสถานนท์ ซึ่งขณะนั้นเป็นอธิการบดี มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์อยู่ด้วย รักษาการคณบดี ทั้ง “คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์” ซึ่งมีที่ตั้งอยู่ภายในจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย และ“คณะเภสัชศาสตร์ พญาไท มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์” พร้อมกันไป ต่อมาวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2512 มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์ได้รับพระมหากรุณาธิคุณ พระราชทานนาม “มหิดล” ให้เป็นชื่อมหาวิทยาลัย คณะเภสัชศาสตร์ทั้งสองจึงเปลี่ยนเป็นคณะเภสัชศาสตร์ของมหาวิทยาลัยมหิดล และในวันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ.2515 “คณะเภสัชศาสตร์ พญาไท มหาวิทยาลัยมหิดล” ได้เปลี่ยนชื่ออีกครั้งหนึ่ง โดยตัด “พญาไท” ออกไป เป็น “คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล” และพร้อมกันย้ายโอน”คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล”คณะแรกไปสังกัดจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ในขณะที่เริ่มมีการจัดตั้ง“คณะเภสัชศาสตร์ พญาไท มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์”ท่านอาจารย์ประดิษฐ์ หุตางกูร ดำรงตำแหน่งเลขานุการคณะฯ จึงเป็นบุคคลสำคัญในการดำเนินการทั้งด้านโครงการ สถานที่ บุคลากรและหลักสูตรของคณะเภสัชศาสตร์แห่งนี้ วันที่ 25 มกราคม พ.ศ.2515 อาจารย์ประดิษฐ์ หุตางกูร ได้รับแต่งตั้งให้เป็นคณบดีท่านแรกของคณะฯ และสามารถรับนักศึกษารุ่นแรกได้ใน พ.ศ. ๒๕๑๕ ในช่วงนั้น คณะฯ ได้รับงบประมาณแผ่นดินเพื่อใช้บริหารจัดการโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็นในการจัดการเรียนการสอนสำหรับนักศึกษารุ่นแรก ๆ ต่อมาท่านอาจารย์ประดิษฐ์เล็งเห็นถึงความจำเป็นในการจัดหางบประมาณเพื่อใช้ในการพัฒนาศักยภาพของคณะฯ เพิ่มเติม จึงได้ก่อตั้ง “มูลนิธิคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล Mahidol Pharmacy foundation” ใช้ชื่อย่อว่า ม.ภ.ม. ขึ้นเมื่อวันที่ ๑๘ เมษายน พ.ศ. ๒๕๒๗ โดยมุ่งหวังให้เป็นหน่วยสนับสนุนให้เกิดความคล่องตัวในการพัฒนาทั้งด้านการศึกษา การวิจัย และกิจกรรมอื่นๆ เสริมงบประมาณประจำจากรัฐบาล หรือใช้แก้ปัญหาเฉพาะหน้า โดยท่านอาจารย์ประดิษฐ์หารายได้เพื่อเป็นทุนเริ่มแรกในการขออนุญาตจดทะเบียนจัดตั้งมูลนิธิจากการรับบริจาค ซึ่งส่วนใหญ่มาจากความร่วมมือของศิษย์เก่า และจากการจัดกิจกรรมต่างๆ เช่นการจัดการประชุมวิชาการ เป็นต้น ๓๕ ปี ที่ผ่านมา ม.ภ.ม. ได้สนับสนุนกิจการของคณะเภสัชศาสตร์ในด้านต่าง ๆ ตามวัตถุประสงค์มาอย่างต่อเนื่อง ทั้งการมอบทุนการศึกษาแก่นักศึกษาเภสัชศาสตร์ ทุนสนับสนุนอาจารย์และบุคลากรไปอบรม ประชุมวิชาการ เพื่อเพิ่มพูนวิชาการ และเผยแพร่ผลงาน ณ ต่างประเทศ สนับสนุนการจัดซื้อหนังสือ และตำราสำหรับห้องสมุด รวมทั้งอุปกรณ์ส่งเสริมการเรียนการสอนและงานวิจัย ม.ภ.ม. จัดการอบรมเพื่อเผยแพร่ความรู้เรื่องยาและสมุนไพรแก่ประชาชน เช่น เรื่อง “ยาและสมุนไพร : ใช้อย่างปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ” และ“ยาฆ่าเชื้อโรค (ยาแก้อักเสบ) ในโรคติดเชื้อ: ใช้อย่างถูกต้องและปลอดภัย” และจัดพิมพ์หนังสือที่มีประโยชน์แก่สังคมร่วมกับหน่วยงานอื่น เป็นต้น ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๖๓ มีปัจจับหลายอย่างกระทบระบบการเรียนการสอน ทั้งการระบาดของเชื้อโคโรน่าไวรัส โควิด ๑๙ และความก้าวหน้าของเทคโนโลยีในการสื่อสาร ม.ภ.ม. จึงเพิ่มความร่วมมือกับคณะเภสัชศาสตร์ในการจัดระบบการเรียนการสอนให้มีประสิทธิภาพดี ซึ่งจะส่งผลให้นักศึกษาของคณะฯ มีความพร้อมในการออกไปรับใช้สังคมไทยในยุค New normal ได้อย่างมั่นใจ โดยสนับสนุนการจัดหาหนังสือโดยเฉพาะอย่างยิ่งหนังสืออิเล็กโตรนิกเพิ่มขึ้น จัดซื้ออุปกรณ์ที่จำเป็นในกระบวนการสอน online และ on-site และจะสนับสนุนการจัดทำสื่อการสอนอิเล็กโตรนิก เป็นต้น อย่างไรก็ตาม รายได้ของ ม.ภ.ม. ส่วนใหญ่มาจากการรับบริจาค และดอกเบี้ยซึ่งมีไม่มากนัก และนำใช้ไปตามวัตถุประสงค์หลัก คือส่งเสริมและสนับสนุนการศึกษาและการวิจัยของคณะเภสัชศาสตร์ และบริจาคให้องค์กรการกุศลอื่น ๆ บ้างเล็กน้อย ทำให้ไม่เข้าหลักเกณฑ์ของกระทรวงการคลังที่จะเป็น “องค์การสถานสาธารณกุศล” เหตุผลนี้จึงเป็นข้อจำกัดที่ทำให้ผู้บริจาคเงินสนับสนุนไม่สามารถนำจำนวนเงินบริจาคไปใช้หักภาษีเงินได้ “มูลนิธิคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล” เป็นศูนย์กลางในการรับบริจาคเพื่อนำไปสนับสนุนงานตามวัตถุประสงค์ของผู้บริจาค หรือตามความต้องการของคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ความร่วมมือร่วมใจของผู้มีจิตศรัทธาและศิษย์เก่าทุกท่าน จะช่วยจรรโลงและเสริมความมั่นคงทางการศึกษาให้คณะเภสัชศาสตร์ สร้างขวัญกำลังใจให้อาจารย์รุ่นใหม่ สร้างบัณฑิตที่มีความพร้อม รับมือกับปัญหาทุกด้าน และมีศักยภาพเต็มเปี่ยมในการช่วยสังคมและสุขภาพที่ดีของประชาชน วัตถุประสงค์ของมูลนิธิ ๑. ส่งเสริมและสนับสนุนการศึกษาและการวิจัย ด้านเภสัชศาสตร์ การแพทย์ และการสาธารณสุข ๒. เผยแพร่ผลงานทางวิชาการ เพื่อประโยชน์ด้านสาธารณสุขและสุขภาพแก่ประชาชน ๓. ร่วมมือกับองค์กรหรือองค์กรสาธารณกุศล เพื่อประโยชน์ส่วนรวม ๔. ไม่ดำเนินการเกี่ยวข้องกับการเมืองแต่ประการใด	โครงการทุนการศึกษามูลนิธิEDF เริ่มดำเนินงานตั้งแต่ปีพ.ศ. 2531 โดยมุงหวังที่จะต่ออายุทางการศึกษาให้แก่เด็กและเยาวชนด้อยโอกาสในประเทศไทย เพื่อให้พวกเขาได้มีโอกาสพัฒนาศักยภาพของตนเอง ไม่ต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน เพียงเพราะข้อจำกัดของความยากจน หรือความด้อยโอกาสต่างๆ จวบจนถึงปัจจุบันเป็นระยะเวลากว่า 33 ปีที่ มูลนิธิEDF ได้ทำหน้าที่เป็น "สะพานน้ำใจ" ในการส่งต่อความช่วยเหลือด้านการศึกษาจากผู้บริจาค ไปยังเด็กและเยาวชนที่ขาดแคลนและด้อยโอกาสได้เป็นจำนวนมากถึง 390,473 คน ใน 5,600 โรงเรียน ครอบคลุมพื้นที่ 61 จังหวัดทั่วทุกภูมิภาคของประเทศไทย (ตัวเลขตั้งแต่ปีการศึกษา 2531-2563) สำหรับความคืบหน้าของโครงการทุนการศึกษามูลนิธิEDF ในปี 2564 นี้ ตั้งแต่ต้นเดือนมกราคม 2564 เป็นต้นมามูลนิธิ EDF ได้เปิดรับสมัครเด็กนักเรียนที่ขาดแคลนและด้อยโอกาสจากโรงเรียนต่างๆทั่วประเทศ ที่มีความประสงค์ขอรับทุนการศึกษาเพื่อเรียนต่อในปีการศึกษา 2564 ที่กำลังจะมาถึงนี้ โดยมีเด็กๆที่มีผ่านการคัดเลือกเพื่อรอรับทุนในทุกโครงการ รวมจำนวนทั้งสิ้น 10,110 คนจากกว่า 1,500 โรงเรียนครับ ในอีกทางหนึ่ง มูลนิธิEDF ได้ทำการประชาสัมพันธ์เพื่อระดมทุนการศึกษามาอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่วันที่ 1 พฤศจิกายน 2563 จนถึงล่าสุด (2 กุมภาพันธ์ 2564) โดยสามารถระดมทุนการศึกษาจากการร่วมบริจาคของผู้บริจาคและผู้มีจิตเมมตตาได้เป็นจำนวนทั้งสิ้น 4,548 ทุนครับ แบ่งเป็นทุนเด็กนักเรียนยากจนในระดับม.ต้น 4,275 ทุน ทุนเด็กนักเรียนเรียนดีแต่ยากจนในระดับม.ปลาย 152 ทุน ทุนเด็กนักเรียนพิการเรียนร่วมในโรงเรียนปกติ 63 ทุน ทุนเด็กนักเรียนกำพร้าใน3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ 35 ทุน และทุนระดับอุดมศึกษาอีก 23 ทน ครับ ส่งผลให้มีเด็กนักเรียนที่ยังคงต้องการการสนับสนุนทุนการศึกษาเพิ่มเติมในปีนี้ อีกจำนวน 5,562 คนครับ ผมจึงขอนำเสนอเรื่องราวของเด็กๆ 2 คน ที่ผ่านการคัดเลือกเพื่อรอรับทุนการศึกษาในปีนี้ คือ ด.ช.จักรพงษ์ หรือน้องมาร์ช อายุ 12ปี จากจ.กาฬสินธุ์ ที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่กับปู่ย่าที่แก่ชรา และต้องไปชกมวยเด็กตามงานวัดเพื่อช่วยหาเงินจุนเจือครอบครัว และ ด.ช.ขวัญชัย วัย 12 ปี จากจ.นครพนม ที่อาศัยอยู่กับครอบครัวที่ยากจนในบ้านที่ทรุดโทรม ไม่มีแม้แต่ไฟฟ้าใช้ มีรายได้หลักจากการรับจ้างทั่วไป เช่นเลี้ยงโคกระบือ เพื่อแลกกับค่าจ้างรายวันเพื่อประทังชีวิต

	cccc